“Anemoia” - Andrea Zacchia's droomlandschap van geheugen en beweging

Met Anemoia opent de Italiaanse gitarist en componist Andrea Zacchia een portaal naar een plek die zowel ingebeeld als vreemd vertrouwd is. Uitgebracht op 30 mei 2025, via Filibusta Records, combineert dit acht-track album modal jazz en post-bop met lyrische gevoeligheid en ritmische kracht, allemaal ingelijst binnen het intieme samenspel van een Hammond-trio. Met Pietro Caroleo op orgel en Maurizio De Angelis op drums, tovert de groep een geluid op dat vloeiend maar geaard, filmisch en toch onmiddellijk aanvoelt. De titel Anemoia, ontleend aan Griekse wortels die "wind" en "geest" betekenen, weerspiegelt Zacchia's fascinatie voor herinneringen die er nooit waren - nostalgie voor tijden onervaren, onbewust bekende plaatsen. Dit poëtische idee verankert de muzikale reis van het album. Zacchia's gitaar beweegt tussen elegante frasering en gedurfde, hoekige uitspraken, waarbij elk stuk met verhalende intensiteit wordt ingelijnd. Zijn toon is warm en expressief, als een stem die herinneringen oproept aan half onthouden verhalen.

Het album opent met dromen en roept onmiddellijk rokerige Manhattan-clubs en late-night overpeinzingen op. Modale kleuren vermengen zich met post-bop energie, terwijl groove en melodie wervelen in chiaroscuro - als neonlichten gespiegeld op regenachtige straten. De cohesie van het trio is moeiteloos, waardoor er ruimte is voor zowel structuur als spontaniteit. Nummers als Longato verdiepen zich in persoonlijke roots en herinneren aan Zacchia's vroege muzikale jaren in Gaeta. Rockriffs komen voort uit de bodem van het geheugen, opnieuw gekaderd door de openheid van jazzharmonie. Het is een fusie, niet van genres, maar van identiteiten - instinctief ontmoetende introspectie. Het hart van het album ligt in de contrasten: contemplatieve passages maken plaats voor ritmische drive; gecomponeerde thema's lossen op in geïmproviseerde vlucht. Caroleo's orgel stroomt tussen atmosferische achtergrond en melodisch contrapunt, terwijl De Angelis' drummen zowel voortstuwing als nuance zorgt en de emotionele boog van elk nummer vormgeeft.

Opgenomen, gemixt en gemasterd door Federico Palmieri bij Fusion Music Studio, voelt Anemoia levend aan met sonische details en organische adem. Zelfs de eerbetoon aan jazzgrootheden - Sonny Rollins' Oleo, Wes Montgomery's Full House, Carl Perkins' Groove Yard - zijn geen recreaties maar gesprekken, waar stemmen uit het verleden opnieuw worden bedacht door een huidige lens. Met Anemoia toont Andrea Zacchia niet alleen zijn technische beheersing of compositorische elegantie. Hij nodigt ons uit in een reflecterende, door de wind geveegde plek van verlangen en licht - een sonische mijmering waar geheugen, verbeelding en melodie elkaar ontmoeten en samensmelten.

Galerij