Logica Abstracta's "Ad Astra - Video version": een lichtgevende reis door geluid en ruimte

Met Ad Astra - Video version drijft Logica Abstracta opnieuw af in het uitgestrekte sonische onbekende en biedt het een zachte maar resonerende meditatie op de tijdloze allure van ruimte en verbeelding. Als de tweede single van de Ad Astra EP en een heruitvinding van het openingsnummer van Headspace Station, gloeit dit stuk niet met urgentie, maar met stille verwondering. Het is omgevingsmuziek als sfeer, als architectuur - met zorg gemaakt om te omhullen in plaats van te overweldigen. Vadim, de creatieve kracht achter Logica Abstracta, weet stilte in een verhaal te vormen. Ad Astra bouwt niet op of breekt - het breidt uit en straalt zachte pulsen en lichte texturen uit die zowel geworteld als etherisch aanvoelen. Binnen een paar minuten schetst het hele sterrenstelsels van emotie, waarbij een visioen van de ruimte wordt opgeroepen, niet als gevaar of afstand, maar als oneindig potentieel. Hier is het onbekende niet beangstigend - het is poëtisch.

De begeleidende video verdiept de betovering. De film schuwt de hoogglans esthetiek van moderne CGI of AI-gestuurde beelden en put inspiratie uit de old-school sci-fi cinema. Gemaakt met behulp van schaduwtheater en analoge audiovisuele installatietechnieken, weerspiegelt het de tactiele charme van het futurisme van het midden van de eeuw: het tijdperk waarin dromen van sterren met de hand werden getekend en vol hoop. Er zit een stille schittering in deze keuze - een weigering om het moderne spektakel na te bootsen ten gunste van iets tijdlozer en oprechter. En dat is misschien waar Logica Abstracta gedijt. Dit project vraagt geen aandacht - het nodigt uit tot stilte. Het probeert de luisteraar niet uit te dagen, noch leunt het in de koudere extremen van de omgeving. In plaats daarvan biedt het warmte, licht en helderheid.

Of het nu wordt gebruikt als een meditatieve metgezel of een meeslepende achtergrond, de muziek behoudt zijn identiteit - noch te experimenteel noch te passief, altijd bewust van zijn eigen emotionele temperatuur.

Er is consistentie in Vadim's sonische wereld, maar binnen die grenzen voelt Ad Astra nog steeds fris aan. Het evolueert zachtjes zonder ooit zijn essentie te verraden. De tonen zijn vertrouwd, maar de kleuren voelen nieuw aan. Het is het soort nummer dat niet alleen ruimte vult - het transformeert het. In deze videoversie herinnert Logica Abstracta ons eraan dat verkenning - zowel uiterlijk als binnen - geen lawaai vereist, maar aandacht. Geen spektakel, maar oprechtheid. En door dat te doen, brengt het ons een beetje dichter bij de sterren.

Galerij