"Neanderthaler": een rotsballad voor de laatste van een soort

Uit het rustige stadje Embrun, genesteld in de Franse Alpen, komt een stem tevoorschijn die zowel oud als onmiddellijk is. Giù's "Neandertal", het vierde nummer van zijn onlangs uitgebrachte twaalf-nummeralbum Back is Rock, is niet alleen een nummer - het is een dramatische afrekening met uitsterven, erfenis en de echo's van vergeten zielen. Geleid door een levenslange toewijding aan songcraft en een diep gevoel van doel dat werd geboren tijdens een bijna-doodervaring in de begindagen van de pandemie, positioneert Giù zichzelf niet alleen als muzikant, maar ook als bewaarder van onvertelde verhalen. "Neanderthaler" is het verhaal van de laatste van zijn soort, een eenzaam wezen dat naar het einde van zijn afkomst loopt. Het is tragisch, mythisch en vermenselijkend - een sonische lofrede voor degenen die voor ons liepen, wiens DNA nog steeds stilletjes in onze botten blijft hangen.

Het nummer is filmisch van omvang en balanceert de emotionele zwaarte van het verhaal met Giù's klassieke rockinvloeden - hints van Elton John's grootsheid, Kansas' melodische urgentie en Serge Gainsbourg's poëtische gevoeligheid door het arrangement. Maar vergis je niet: de stem hier is uniek van hem. Giù speelt, schrijft en componeert met de intimiteit van een ambachtsman, waarbij hij elk nummer met de hand maakt, zonder kunstmatige intelligentie, in een studio op slechts vijftien minuten van huis. Het resultaat is een diep authentiek, doorleefd geluid waarbij zelfs last-minute aanrakingen - zoals de beklijvende gitaarsolo aan het einde van het nummer - aanvoelen als het lot dat een laatste detail in steen wordt gebeiteld.

"Neandertal" toont een stem die verouderd is door ervaring, maar nog steeds brandt met creatief vuur. Giù, nu 62, gaat een productief en onverschrokken hoofdstuk van zijn artistieke leven in en bereidt zich voor om later dit jaar niet alleen een tweede album (Psychedelic) uit te brengen, maar ook een ambitieus muziektheaterproject. Hij jaagt geen roem of podia na - hij bouwt iets dat lang meegaat, iets echts. Met mijn geweldige catalogus en een niet aflatend verlangen om verhalen te delen, herinnert Giù eraan dat passie en heruitvinding geen vervaldatum hebben. "Neandertal" is niet alleen een klaagzeur voor een vergeten voorouder, maar ook een spiegel - die ons er stiltjes aan herinnert dat in elk verhaal van uitsterven ook de vonk van overleving is.

De visuals voor "Neandertal" zijn beklijvend en suggestief en leggen de verlaten schoonheid vast van een wereld die in het geheugen verdwijnt. Met aardse tonen, grimmige landschappen en suggestieve beelden weerspiegelen ze het diepe gevoel van verlies en het voorouderlijk verlangen van het nummer.

Galerij